« بینهایت » نامه
در بینهایت چشمهایت
در مخرج کسر مهربانیهایت
مجموع خاطرات را بدست اوردم
اما ...
اما ...
توان مهربانیهایت مرا به بینهایت برد
وقتی شنیدم که ایران تو نمایشگاه اختراعات سوئد ۴۷تا مدال اورده و از نظر تعداد مدالها رتبه اول کسب کرده کلی الکی احساس خودشیفتگی
(هان ! نمنه !؟! گیر ندین به این لغت ٬ تقصیر چلچراغ و بزرگمهر شرف الدینه * ) به من دست داد ...شایدهم حس پان ایرانیستی یا پان فارسیسم باشه (منکه نمیدونم این لغت ها یعنی چی
! اگه میدونین بهم بگیم ـ بازم به نقل از چلچراغ و همون اقاهه ) ... خلاصه کلی چاق شدم به مادر و بابام گفتم : دعا کنین منم فوق قبول بشم قول میدم براتون مدال بیارم و باعث افتخار شما بشم 
...
پ.ن*:مقاله بزرگمهر شرف الدین در مورد حس پان ایرانیستی و ضد عربی ایرانی ها بدجوری منو جو گیر کرده !!
بذار فوق قبول بشیم... ۴۷ تا شو تنهایی خودمون میاریم ۴۷ من ۴۷ تا تو.... اونوقت حس خود شیفتگی که سهله خود ... خود... خود.... نمیدونم یه حس بهتر از اون بهمون دست میده(نشد مثل اون اقاهه افاضه فضل کنم(درست گفتم)) !!!
ما همیشه از افاضه فضل شما می استفاده ایم ... یعنی میشه ؟!؟!؟؟
بماند که رو قول بچه تهرونی نمیشه حساب کرد ولی خب .. می دونم قبول میشی .. (می گم قبول شی ها وگرنه حسابی ضایع می شم )
منکه خودم میدونم ... ولی حالا چون شما میگی چشم ... یعنی میشه ؟!؟!؟!؟